Περπατούσαν αγκαλιασμένοι στους δρόμους της γιορτινής πόλης. Μόλις έμπλεκε η νύχτα με τη μέρα, ήταν η τελευταία εβδομάδα του χρόνου. Τα φώτα είχαν ανάψει.
Αυτή φορούσε το ρόδινο κασκόλ της, έπεφτε σαν ζεστή φλόγα πάνω στο μαύρο της παλτό. Αυτός φόρεσε τα μάλλινα γάντια του, αυτή του επέμεινε, έκανε τσουχτερό κρύο. Ένοιωθαν σαν να ήταν χρόνια μαζί, ο καστανάς στη γωνία τους χαμογέλασε.
Σταμάτησαν μπροστά σε μια μάνα που κρατούσε το μικρό παιδί της και εκλιπαρούσε λίγη βοήθεια, της έδωσε όλα τα ψιλά που βρέθηκαν στο πορτοφόλι της, έφυγαν γρήγορα, δεν άντεχε τέτοιες εικόνες .
Ήταν γιορτές και είχε καταλαγιάσει η τρικυμία της απογοήτευσης, της πίκρας και της οργής που έδερνε ένα χρόνο τώρα τη χώρα, λίγο τα στολισμένα δέντρα, λίγο οι ευχές, λίγο μια σιωπηλή συμφωνία ότι δεν τρέχει τίποτα, να δουλέψει κάπως η αγορά, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν έτοιμα να κλείσουν. Ένα φτιαχτό κλίμα που έδινε κάποια ελπίδα .
Χάζεψαν τη βιτρίνα ενός καπνοπωλείου, πούρα Αβάνας, πίπες καπνίσματος, έργα τέχνης, αυτός είχε ήδη μια συλλογή από παλιά. Μπήκαν μέσα του έκανε το πρώτο δώρο, μια δερμάτινη θήκη για τον καπνό του.
Προχώρησαν στη πλατεία, έμειναν για αρκετή ώρα, κάνοντας γκριμάτσες σ’ ένα ζωντανό ανθρώπινο άγαλμα ντυμένο άγγελος, στο τέλος χαμογέλασε, του έδωσαν κι ένα ευρώ. Δίπλα μία παρέα κουβανών έπαιζε τραγούδια αγάπης.http://www.youtube.com/watch?v=4xjPODksI08&feature=player_embedded!
Είδαν τα κλασικά βιβλία στον πάγκο ενός πλανόδιου βιβλιοπώλη, της πήρε το Xωρίς οικογένεια που είχε διαβάσει στα παιδικά της χρόνια και ακόμα δακρύζει. Βρήκαν ένα φιλικό τους ζευγάρι, μαύρα Χριστούγεννα περάσαμε, απολύθηκε ο Νίκος απ΄ τη δουλειά την ημέρα της γιορτής του, η Αννούλα είχε μπλέξει με τον οδοντίατρο, αντάλλαξαν ευχές και πήραν όλοι από ένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο απ’ τον λαχειοπώλη που πουλούσε ελπίδες.
Πέρασαν την οδό Μετεώρων, πήραν την οδό Αριστοτέλους, ( http://www.youtube.com/watch?v=5oDiFJCuvKE ) παίζοντας σαν μικρά παιδιά, χώθηκαν για λίγο ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για να ζεσταθούν, φιλήθηκαν κι αυτός σκούπιζε το κραγιόν που είχε μείνει στα χείλη του, η αγορά είχε κλείσει, ούτε που θυμήθηκε να της πάρει άλλο δώρο εκτός απ΄το παιδικό βιβλίο. Πήγαν και χώθηκαν σ’ ένα μπαράκι, στο Fagotto στην οδό Ονείρων.
Τους άρεσε αυτό το μπαράκι, το είχαν ανακαλύψει τον καιρό που γνωρίστηκαν, τους έφερνε στο μυαλό τις πάμπ της δεκαετίας του ’80. Έπαιζε παλιά rock κομμάτια, ο Charlie Chaplin, ο Che Guevara, o Tomáš & Tereza, μια αφίσα του Φρόυντ και άλλες αγαπημένες τους μορφές στους τοίχους, διάλεξαν ένα παλιό καναπέ να κάτσουν, να είναι δίπλα δίπλα .
Του είπε για τους άστεγους μετανάστες που πήγε το μεσημέρι, δεν θέλω να ξαναπάω του είπε, δεν θέλω να βλέπω έτσι τους ανθρώπους, μίλησαν για το αύριο, ποιό αύριο;
Έπαιζε χαμηλά μουσική ήταν νωρίς ακόμα, ένα κομμάτι των Simon and Garfunkel http://www.youtube.com/watch?v=bE1dz6_u2JI&feature=related
Έπιναν το κόκκινο κρασί σαν μεταλαβιά ζωής, χάιδευαν ο ένας τα μαλλιά του άλλου, θέλησαν να χορέψουν νοερά ένα τραγούδι άσχετο με το μπαράκι, νοερά, τους έδενε το ίδιο άρωμα.
Η μουσική τους ζέστανε τη ψυχή, την ελπίδα, τ’ όνειρο, τη ζωή, μέρες γιορτών, βγήκαν για μια ανάσα. Άφησαν τη φωνή του Eric Clapton πίσω τους στο μπαράκι, φεύγοντας, γύρω στις τρείς το πρωί.http://www.youtube.com/watch?v=AscPOozwYA8
Περπατούσαν στους παγωμένους δρόμους, πότε τρέχοντας, πότε αγκαλιά, δεν τους ένοιαζε που πήγαιναν, όταν είδαν το διανυκτερεύον Βιβλιοπωλείο.
Διανεκτερεύον βιβλιοπωλείο της Οδού Ονείρων
Στη βιτρίνα είχε περισσότερο βιβλία ποίησης, μικρή βιτρίνα, μικρός χώρος. Κοντοστάθηκαν στη βιτρίνα. Στον κήπο του αγαπημένου, του Τζελαλαντίν Ρούμι, το κοράκι του Πόε, ερωτικά ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα, τα ερωτικά του W.B.Yeats, ερωτική ποίηση από την αρχαία Αίγυπτο του Έζρα Πάουντ-Νοελ Στοκ, τα ερωτικά του Ρίτσου και κάποια καινούρια best –sellers για το ευ ζην.
Δεν κρατήθηκαν, μπήκαν μέσα. Ζεστάθηκαν.
Δυό στρόγγυλοι πάγκοι με βιβλία, δυό τραπεζάκια με καρέκλες του σκηνοθέτη, ένα μικρό γραφείο, καμιά δεκαριά ράφια από φυσικό ξύλο στον ένα τοίχο, μια κάβα με κρασιά και μια μεγάλη σιντιέρα στον άλλον. Ένα μεγάλο φωτιστικό εποχής στο ταβάνι και δυό μικρότερα πάνω από κάθε πάγκο. Φιλοσοφία, δοκίμια, θέατρο, κινηματογράφος, αρχαία γραμματεία, κλασική λογοτεχνία, μικρές ξύλινες πινακίδες γραμμένες με μαύρα γράμματα σε κάθε ραφάκι. Το μικρό είναι όμορφο, τα καλά βιβλία χωράνε παντού.
Έβγαλαν τα παλτά τους και τα κρέμασαν σε μια μικρή κρεμάστρα σε σχήμα βιβλίου πίσω απ’ την πόρτα. Ακουγόταν διάχυτα απαλή όμορφη μουσική-σαν φλόγα από τζάκι ήταν. http://www.youtube.com/watch?v=t7sPTryBRR8&feature=player_embedded
Mια γυναίκα με κόκκινο μακρύ φουστάνι και μαύρο καπέλο, με μια μικρή γοητευτική ελιά πάνω απ’ τα χείλη της, τους χαμογέλασε.
-Πρώτη φορά σας είδαμε, έχετε καιρό που ανοίξατε;
-Ούτε μια βδομάδα, κλείσαμε το βιβλιοπωλείο της ημέρας και ανοίξαμε δύο για τη νύχτα.
Αυτός πήρε στα χέρια του το μονόγραμμα του Ελύτη, κάθε φορά που ένοιωθε ζεστά, εκεί πήγαινε στα βαθιά καταγάλανα νερά του Αιγαίου να δροσιστεί.
Οι δυό γυναίκες μιλούσαν μεταξύ τους, αυτός σκάλιζε βιβλία, η μουσική πλημμύριζε το χώρο. http://www.youtube.com/watch?v=3MYachk_Rt4&feature=player_embedded
Ήταν τα τραγούδια της νιότης, σαν ψίθυροι στο ραδιόφωνο.
Τότε σταμάτησε ξαφνικά η μουσική και ακούσθηκε το έκτατο δελτίο ειδήσεων, τέσσερις και τέταρτο ακριβώς.
“Απήγαγαν πριν από μισή ώρα τον Πρωθυπουργό της χώρας. Το πρωτοφανές γεγονός στα χρονικά της χώρας ακόμα διερευνάται. Εικάζεται ότι οι δράστες ήταν τρείς και με ανακάλυπτη μέθοδο, ξεγέλασαν τους φρουρούς του πιο φυλαγμένου κτιρίου της χώρας, την οικία του Πρωθυπουργού. Φεύγοντας άφησαν επιστολή στη γυναίκα του, ότι δεν πρόκειται να του κάνουν κακό. Τα μόνα λίτρα που ζητάνε, είναι τα όνειρά τους πίσω, εδώ και τώρα. Όπως καταλαβαίνετε είμαστε μπροστά σε ένα μοναδικό γεγονός, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Θα είμαστε μαζί σας με συνεχή δελτία ειδήσεων”.
Κοιτάχτηκαν και οι τρείς. Το ραδιόφωνο συνέχισε με κλασική μουσική
http://www.youtube.com/watch?v=qSeg69d3CQ8
Κοίταξαν έξω, άρχιζαν να πέφτουν αραιές νιφάδες χιονιού, φαινόταν στο φως της λάμπας.
Αυτή η πίκρα κάπου θα έβγαζε, είπαν.
Πήραν τα παλτά τους να φύγουν, αύριο θα ξανάρθουμε να πάρουμε βιβλία, της είπαν.
Μια άλλη μέρα θα ξημέρωνε ώσπου να φτάσουν στο σπίτι τους.
Ο ταξιτζής έβαλε τους υαλοκαθαριστήρες, το χιόνι δυνάμωσε για τα καλά.
Ταξιδευτής
28 Δεκεμβρίου 2010
Αυτή φορούσε το ρόδινο κασκόλ της, έπεφτε σαν ζεστή φλόγα πάνω στο μαύρο της παλτό. Αυτός φόρεσε τα μάλλινα γάντια του, αυτή του επέμεινε, έκανε τσουχτερό κρύο. Ένοιωθαν σαν να ήταν χρόνια μαζί, ο καστανάς στη γωνία τους χαμογέλασε.
Σταμάτησαν μπροστά σε μια μάνα που κρατούσε το μικρό παιδί της και εκλιπαρούσε λίγη βοήθεια, της έδωσε όλα τα ψιλά που βρέθηκαν στο πορτοφόλι της, έφυγαν γρήγορα, δεν άντεχε τέτοιες εικόνες .
Ήταν γιορτές και είχε καταλαγιάσει η τρικυμία της απογοήτευσης, της πίκρας και της οργής που έδερνε ένα χρόνο τώρα τη χώρα, λίγο τα στολισμένα δέντρα, λίγο οι ευχές, λίγο μια σιωπηλή συμφωνία ότι δεν τρέχει τίποτα, να δουλέψει κάπως η αγορά, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν έτοιμα να κλείσουν. Ένα φτιαχτό κλίμα που έδινε κάποια ελπίδα .
Χάζεψαν τη βιτρίνα ενός καπνοπωλείου, πούρα Αβάνας, πίπες καπνίσματος, έργα τέχνης, αυτός είχε ήδη μια συλλογή από παλιά. Μπήκαν μέσα του έκανε το πρώτο δώρο, μια δερμάτινη θήκη για τον καπνό του.
Προχώρησαν στη πλατεία, έμειναν για αρκετή ώρα, κάνοντας γκριμάτσες σ’ ένα ζωντανό ανθρώπινο άγαλμα ντυμένο άγγελος, στο τέλος χαμογέλασε, του έδωσαν κι ένα ευρώ. Δίπλα μία παρέα κουβανών έπαιζε τραγούδια αγάπης.http://www.youtube.com/watch?v=4xjPODksI08&feature=player_embedded!
Είδαν τα κλασικά βιβλία στον πάγκο ενός πλανόδιου βιβλιοπώλη, της πήρε το Xωρίς οικογένεια που είχε διαβάσει στα παιδικά της χρόνια και ακόμα δακρύζει. Βρήκαν ένα φιλικό τους ζευγάρι, μαύρα Χριστούγεννα περάσαμε, απολύθηκε ο Νίκος απ΄ τη δουλειά την ημέρα της γιορτής του, η Αννούλα είχε μπλέξει με τον οδοντίατρο, αντάλλαξαν ευχές και πήραν όλοι από ένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο απ’ τον λαχειοπώλη που πουλούσε ελπίδες.
Πέρασαν την οδό Μετεώρων, πήραν την οδό Αριστοτέλους, ( http://www.youtube.com/watch?v=5oDiFJCuvKE ) παίζοντας σαν μικρά παιδιά, χώθηκαν για λίγο ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για να ζεσταθούν, φιλήθηκαν κι αυτός σκούπιζε το κραγιόν που είχε μείνει στα χείλη του, η αγορά είχε κλείσει, ούτε που θυμήθηκε να της πάρει άλλο δώρο εκτός απ΄το παιδικό βιβλίο. Πήγαν και χώθηκαν σ’ ένα μπαράκι, στο Fagotto στην οδό Ονείρων.
Τους άρεσε αυτό το μπαράκι, το είχαν ανακαλύψει τον καιρό που γνωρίστηκαν, τους έφερνε στο μυαλό τις πάμπ της δεκαετίας του ’80. Έπαιζε παλιά rock κομμάτια, ο Charlie Chaplin, ο Che Guevara, o Tomáš & Tereza, μια αφίσα του Φρόυντ και άλλες αγαπημένες τους μορφές στους τοίχους, διάλεξαν ένα παλιό καναπέ να κάτσουν, να είναι δίπλα δίπλα .
Του είπε για τους άστεγους μετανάστες που πήγε το μεσημέρι, δεν θέλω να ξαναπάω του είπε, δεν θέλω να βλέπω έτσι τους ανθρώπους, μίλησαν για το αύριο, ποιό αύριο;
Έπαιζε χαμηλά μουσική ήταν νωρίς ακόμα, ένα κομμάτι των Simon and Garfunkel http://www.youtube.com/watch?v=bE1dz6_u2JI&feature=related
Έπιναν το κόκκινο κρασί σαν μεταλαβιά ζωής, χάιδευαν ο ένας τα μαλλιά του άλλου, θέλησαν να χορέψουν νοερά ένα τραγούδι άσχετο με το μπαράκι, νοερά, τους έδενε το ίδιο άρωμα.
Η μουσική τους ζέστανε τη ψυχή, την ελπίδα, τ’ όνειρο, τη ζωή, μέρες γιορτών, βγήκαν για μια ανάσα. Άφησαν τη φωνή του Eric Clapton πίσω τους στο μπαράκι, φεύγοντας, γύρω στις τρείς το πρωί.http://www.youtube.com/watch?v=AscPOozwYA8
Περπατούσαν στους παγωμένους δρόμους, πότε τρέχοντας, πότε αγκαλιά, δεν τους ένοιαζε που πήγαιναν, όταν είδαν το διανυκτερεύον Βιβλιοπωλείο.
Διανεκτερεύον βιβλιοπωλείο της Οδού Ονείρων
Στη βιτρίνα είχε περισσότερο βιβλία ποίησης, μικρή βιτρίνα, μικρός χώρος. Κοντοστάθηκαν στη βιτρίνα. Στον κήπο του αγαπημένου, του Τζελαλαντίν Ρούμι, το κοράκι του Πόε, ερωτικά ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα, τα ερωτικά του W.B.Yeats, ερωτική ποίηση από την αρχαία Αίγυπτο του Έζρα Πάουντ-Νοελ Στοκ, τα ερωτικά του Ρίτσου και κάποια καινούρια best –sellers για το ευ ζην.
Δεν κρατήθηκαν, μπήκαν μέσα. Ζεστάθηκαν.
Δυό στρόγγυλοι πάγκοι με βιβλία, δυό τραπεζάκια με καρέκλες του σκηνοθέτη, ένα μικρό γραφείο, καμιά δεκαριά ράφια από φυσικό ξύλο στον ένα τοίχο, μια κάβα με κρασιά και μια μεγάλη σιντιέρα στον άλλον. Ένα μεγάλο φωτιστικό εποχής στο ταβάνι και δυό μικρότερα πάνω από κάθε πάγκο. Φιλοσοφία, δοκίμια, θέατρο, κινηματογράφος, αρχαία γραμματεία, κλασική λογοτεχνία, μικρές ξύλινες πινακίδες γραμμένες με μαύρα γράμματα σε κάθε ραφάκι. Το μικρό είναι όμορφο, τα καλά βιβλία χωράνε παντού.
Έβγαλαν τα παλτά τους και τα κρέμασαν σε μια μικρή κρεμάστρα σε σχήμα βιβλίου πίσω απ’ την πόρτα. Ακουγόταν διάχυτα απαλή όμορφη μουσική-σαν φλόγα από τζάκι ήταν. http://www.youtube.com/watch?v=t7sPTryBRR8&feature=player_embedded
Mια γυναίκα με κόκκινο μακρύ φουστάνι και μαύρο καπέλο, με μια μικρή γοητευτική ελιά πάνω απ’ τα χείλη της, τους χαμογέλασε.
-Πρώτη φορά σας είδαμε, έχετε καιρό που ανοίξατε;
-Ούτε μια βδομάδα, κλείσαμε το βιβλιοπωλείο της ημέρας και ανοίξαμε δύο για τη νύχτα.
Αυτός πήρε στα χέρια του το μονόγραμμα του Ελύτη, κάθε φορά που ένοιωθε ζεστά, εκεί πήγαινε στα βαθιά καταγάλανα νερά του Αιγαίου να δροσιστεί.
Οι δυό γυναίκες μιλούσαν μεταξύ τους, αυτός σκάλιζε βιβλία, η μουσική πλημμύριζε το χώρο. http://www.youtube.com/watch?v=3MYachk_Rt4&feature=player_embedded
Ήταν τα τραγούδια της νιότης, σαν ψίθυροι στο ραδιόφωνο.
Τότε σταμάτησε ξαφνικά η μουσική και ακούσθηκε το έκτατο δελτίο ειδήσεων, τέσσερις και τέταρτο ακριβώς.
“Απήγαγαν πριν από μισή ώρα τον Πρωθυπουργό της χώρας. Το πρωτοφανές γεγονός στα χρονικά της χώρας ακόμα διερευνάται. Εικάζεται ότι οι δράστες ήταν τρείς και με ανακάλυπτη μέθοδο, ξεγέλασαν τους φρουρούς του πιο φυλαγμένου κτιρίου της χώρας, την οικία του Πρωθυπουργού. Φεύγοντας άφησαν επιστολή στη γυναίκα του, ότι δεν πρόκειται να του κάνουν κακό. Τα μόνα λίτρα που ζητάνε, είναι τα όνειρά τους πίσω, εδώ και τώρα. Όπως καταλαβαίνετε είμαστε μπροστά σε ένα μοναδικό γεγονός, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Θα είμαστε μαζί σας με συνεχή δελτία ειδήσεων”.
Κοιτάχτηκαν και οι τρείς. Το ραδιόφωνο συνέχισε με κλασική μουσική
http://www.youtube.com/watch?v=qSeg69d3CQ8
Κοίταξαν έξω, άρχιζαν να πέφτουν αραιές νιφάδες χιονιού, φαινόταν στο φως της λάμπας.
Αυτή η πίκρα κάπου θα έβγαζε, είπαν.
Πήραν τα παλτά τους να φύγουν, αύριο θα ξανάρθουμε να πάρουμε βιβλία, της είπαν.
Μια άλλη μέρα θα ξημέρωνε ώσπου να φτάσουν στο σπίτι τους.
Ο ταξιτζής έβαλε τους υαλοκαθαριστήρες, το χιόνι δυνάμωσε για τα καλά.
Ταξιδευτής
28 Δεκεμβρίου 2010
