Στιγμή

Ένα καρυδότσουφλο στη λίμνη των ματιών σου

κόκκος άμμου στο περιγιάλι σου

ένα  κοκαλάκι στα μαλλιά σου

-άρωμα γης μετά τη βροχή.

Ψίχα της μεταλαβιάς σου

στιγμούλα στο μονοπάτι σου

φύλλο κιτρινισμένο στον αέρα σου

συλλαβή στα όνειρα σου.

Πόσο ασήμαντος  νοιώθω, την ώρα που ακούω

την μελωδία,
-όταν ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα των ματιών σου.

Πόσο σημαντικός νοιώθω, όταν καίω στη φωτιά σου,

έχοντας παραισθήσεις,
ότι δήθεν ζεσταίνω τα χεράκια παιδιών του δρόμου.

Ταξιδευτής,
Νοέμβριος 2011

Φωτο: Ευσταθίου Χρήστος
Φθινόπωρο 2012