Δεν κατάλαβα τίποτα

Η Μάρθα μου θύμιζε την Μεγκ Ράιαν στην ταινία You've Got Mail. Η  μάλλον ήταν γνήσιο αντίγραφο. Ο τρόπος που μιλούσε, οι κινήσεις των χεριών της, τα γαλάζια μάτια της, τα χείλη της, το αφελές χαμόγελο, η παιδικότητα στο πρόσωπό της. Mόνο τα μαλλιά της έπεφταν ως την πλάτη.

- Να κόψεις τα μαλλιά σου, της είπα την ώρα που έβγαζε τις γάζες απ’ το χέρι μου.

Σταμάτησε και με κοίταξε κάνοντας ένα μορφασμό του γιατί. Το γλυκό πρόσωπο της πήρε εκείνο το ναζιάρικο ύφος, όταν η γυναίκα αναζητά επιβεβαίωση της ομορφιάς της.

- Γιατί είναι καλοκαίρι. Είδες ποτέ την ταινία Έχετε μήνυμα στο κινητό σας;

- Όχι, γιατί;

- Τότε μίσησα τον Τομ Χάνκς.

- Τι σχέση έχει ο Τομ Χανκς με τα μαλλιά μου;

- Αυτός καμία. Αλλά ευχαρίστως θα τον έπνιγα τότε.

- Γιατί δεν τον έπνιξες;

- Γιατί τον ερωτεύτηκε τελικά η Kathleen Kelly και ήθελα να ζήσει.

- Ποια είναι η Kathleen Kelly;

- Είχε ένα μικρό ζεστό, όμορφο βιβλιοπωλείο, σε μια γειτονιά. Φροντισμένο με αγάπη, με γνώση, σαν ζεστό τσάι τον χειμώνα.

-Και;

- Ο Joe Fox της το έκλεισε. Ρόλος ήταν αυτός; Σπουδαίοι ηθοποιοί σε μικρούς ρόλους. Μια ρομαντική κομεντί ήταν. Ήταν ο καιρός που έκλεινα κι εγώ το δικό μου βιβλιοπωλείο. Έτσι ερωτεύτηκα την Μεγκ Ράιαν. Ήμασταν στην ίδια πλευρά του ποταμού και βλέπαμε απέναντι. Ήταν αδύνατο να περάσουμε  το ποτάμι. Μείναμε παρατηρητές. Ο ένας κοίταγε τα μάτια του άλλου. Τελικά η Μεγκ, το τόλμησε. Αλλά ξέρεις καλά, μπροστά στα κέρδη δεν υπάρχει διάλογος. Ο νόμος του ισχυρού. Η Μέγκ απογοητεύτηκε. Γύρισε πίσω και έπεσε κλαίγοντας στην αγκαλιά μου. Αφού έκλεισα το βιβλιοπωλείο, ένα διάστημα παρηγορήθηκα στην αγκαλιά της Μέγκ. Βλέπεις οι άνθρωποι όταν συμπάσχουν καμιά φορά ερωτεύονται κιόλας.

- Δεν κατάλαβα τίποτα.

- Ούτε κι εγώ. Μάρθα έκοψες τα ράμματα και δεν κατάλαβα τίποτα. Στον οδοντίατρο δεν μιλάω. Πώς να μιλήσεις με τον τροχό στο στόμα; Τότε πλάθω εικόνες ελκυστικές ή αναπολώ στιγμές ηδονής. Είναι ένας τρόπος να μη πονάς. Όταν έχεις κάποιο πρόβλημα, να σκέφτεσαι ότι κάποιος άλλος έχει μεγαλύτερο από σένα. Και να μη πονάς. Δεν θέλω  να πονάς, να γιατρεύεσαι, σοφά μου έλεγε η μάνα μου. Βέβαια ο πόνος με νίκησε πολλές φορές. Τώρα ορκίστηκα να τον νικήσω.

- Χάρη, έτοιμος. Θα βάζεις betadine δύο εβδομάδες.

-Έχω. Κάποτε έβαζα σ’ ένα πληγωμένο γατάκι που βρήκα στο δρόμο.

- Όχι, θα πάρεις άλλη.

- Θα κόψεις τα μαλλιά;

- Δικό μου θέμα.

Της είπα για το Ουζερί. Αλλάξαμε τηλέφωνα και χαμόγελα αμηχανίας. Κι έφυγα για τη Γλάδστωνος. Είχα το κλειδί στην τσέπη, δεν ήθελα να μπω απ’ το σπασμένο τζάμι.

Ο ήλιος έκαιγε. Ήταν μια ζεστή μέρα, ακόμα δεν είχε πάει μεσημέρι.

Μπροστά στη Περιφερειακή Διοίκηση, πάνω από διακόσια άτομα φώναζαν για τις παραλίες που θέλουν να μας πάρουν τούτο το καλοκαίρι. Τις πιο όμορφες. Φώναζα κι εγώ μαζί τους.

Ταξιδευτής
10 Ιουνίου 2014 (15)