Πολιτική και πολιτικοί

Αγαπούμε το ωραίο στην απλότητα του και καταγινόμαστε με τα γράμματα χωρίς να γινόμαστε μαλθακοί. Και χρησιμοποιούμε τα πλούτη μας πιο πολύ για να έχουμε τη δυνατότητα για κάποιο έργο, παρά για κομπορρημοσύνη και θεωρούμε ότι δεν είναι ντροπή να ομολογεί κανείς τη φτώχεια του, αλλά μεγαλύτερη θεωρούμε πως είναι ντροπή το να μην προσπαθεί να ξεφύγει (απ' αυτή) δουλεύοντας. Και συμβαίνει οι ίδιοι να φροντίζουμε μαζί και για τα ιδιωτικά μας ζητήματα και για τα ζητήματα της πόλης και, ενώ ο καθένας μας καταγίνεται με διαφορετική απασχόληση, να γνωρίζουμε σε ικανοποιητικό βαθμό τα πολιτικά πράγματα. Γιατί μόνοι εμείς εκείνον που δεν παίρνει μέρος σ' αυτά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο και οι ίδιοι εμείς είτε διατυπώνουμε ορθές σκέψεις ή μελετούμε σωστά τις υποθέσεις της πόλης, γιατί νομίζουμε ότι οι συζητήσεις δεν βλάπτουν τα έργα, αλλά περισσότερο (βλάπτει) το να μην διαφωτιστούμε εκ των προτέρων με τη συζή­τηση, πριν προβούμε σε ενέργειες για όσα πρέπει.[αποσπασμα απο λογο του Περικλη προς τους Αθηναιους]

Όλοι ασκούμε πολιτική. Καθημερινά. Με τον τρόπο και τη στάση μας. «Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον», έλεγε ο Αριστοτέλης. Ακόμα και αυτός που νομίζει ότι δεν ασχολείται, δίνει την δυνατότητα στους άλλους να αποφασίζουν για τη ζωή του. Και αυτό είναι απ’ όλα χειρότερο για τον ίδιο και το κοινωνικό σύνολο.

Αν πολιτική σημαίνει καθημερινή δράση του καθένα μας στα κοινά, -απορρίπτοντας την χρησιμοθηρική ιδιώτευση, -όσο πιο κοντά στην ουτοπική χειρολαβή της άμεσης Δημοκρατίας, δεν ισχύει το ίδιο με τους πολιτικούς.

Τους επαγγελματίες πολιτικούς εννοώ.

Ενώ η πολιτική στις μέρες μας είναι μια ανιδιοτελής συναίσθηση, στους πολιτικούς ελλοχεύει η ιδιοτέλεια. Το χρώμα δεν έχει σημασία, -όταν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Έτσι βλέπουμε μεταγραφές, αναγραφές και περιγραφές.

Και από το πουθενά πολιτικούς κομήτες.

Να το πάρει το ποτάμι; Όχι.

Ένας ιδιώτης πληρώνει ακριβά τα λάθη του. Και στο κάτω κάτω δικά του είναι. Ένας πολιτικός των ημερών δεν έχει το δικαίωμα να παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες ενός αποπροσανατολισμένου ούτως ή άλλως λαού.

Κάποιοι από τους επαγγελματίες αυτούς πολιτικούς, έφεραν τη χώρα και τους πολίτες στο μαύρο σκοτάδι. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, συνεχίζουν ακάθεκτοι.  Λες και ο πολιτικός βρίσκεται για να συντηρεί το όχημα. Όσο και να συντηρήσεις  ένα σαράβαλο δεν σε πάει πουθενά. Εκτός από την απόσυρση.

Ο πολιτικός έχει υποχρέωση να προγραμματίζει το μέλλον των παιδιών και της ανθρωπότητας. Αν δεν μπορεί να κάνει αυτό, ας βάλει στην άκρη τις ματαιοδοξίες του και ας αφήσει το λαό να ασκήσει πολιτική.

Θέλει όμως ο λαός να εκφρασθεί  σαν τη ρήση του Κουμφούκιου ; «Ο  ανώτερος άνθρωπος σκέφτεται μόνο τη δικαιοσύνη. Ο κατώτερος άνθρωπος σκέφτεται μόνο τα συμφέροντά του». Κομφούκιος, 551-479 π.X., Κινέζος φιλόσοφος.

Μάρτιος 2014
Ταξιδευτής